Hectometerpaaltje 42.2.

Al sinds loopmaatje Arjan en ik hardlopen, hebben we ons eigen baken. Onze eigen totempaal. Ons symbool. En wel in de vorm van een hectometerpaaltje. Hectometerpaaltje 42.2.

Enkele jaren geleden besloten wij wat aan onze conditie te gaan doen na een uitputtende ski-vakantie in de plaatsen Sodom en Gomorra. We kozen voor hardlopen en enthousiast als wij waren stelden wij ons maar gelijk als doel om één jaar later een marathon te rennen. Let wel: op het moment van deze doelstelling konden wij nog geen 500 meter aaneengesloten rennen. Misschien iets te voortvarend gepland, maar wisten wij veel!

Een periode van trainen, trainen en nog eens trainen brak aan. Kleine, onbenullige blessures konden ons niet stoppen. Voor loopscholing waren we te eigenwijs, dus voor ons geen lidmaatschap van een atletiekvereniging of loopgroep. Onze wijsheid haalden we van internet, van andere hardlopers en uit onze eigen bijbel, een boekje van Richard Nerurkar, een Britse langeafstandloper uit de 90-er jaren.

Uiteraard brak uiteindelijk ook een periode van specifieke marathontraining aan. Een 12 weken schema uit onze eigen loopbijbel, het boekje van Richard. Na een week of 6, 7, op zondag een lange langzame duurloop van 33 km. We kozen voor een rondje Loetbos (Lekkerkerk). Vanuit Gouda, via Haastrecht, Vlist, Bergambacht, door het Loetbos, daarna de polders achter Gouderak en vervolgens tot aan Stolwijkersluis (Gouda). Op de Zuider IJsseldijk in Gouda was deze loodzware beproeving eindelijk voorbij. En daar stond ie! Ons baken. Hectometerpaaltje 42.2! Ik weet niet wat Arjan dacht op dat moment, maar ik had het angstige vermoeden dat de 42.2 km in Rotterdam, een week of 5, 6, later, best wel eens zwaar zou kunnen worden. Het lood zakte in mijn toch al loodzware loopschoentjes.

Het is er toch van gekomen. Beiden hebben we die eerste marathon volbracht en hectometerpaaltje 42.2 werd onze totempaal.

De jaren daarna zijn we vaak en veel langs hectometerpaaltje 42.2 gerend. Nou moet U weten dat ons baken aan een geïsoleerd stukje weg staat. De Zuider IJsseldijk is een geïsoleerd geraakt stukje, van een oude weg. Het gaat van ongeveer 42.1 naar hectometer 42.8. Daarvoor en daarna loopt de N228, met een eigen en afwijkende hectometer-telling, beginnend bij de rotonde van Stolwijkersluis. Arjan is de nieuwsgierige van ons twee. Sinds de ontdekking van ons paaltje is hij dan ook benieuwd naar de oorsprong. Dus waar is het begin van 42.2? Waar is het nulpunt?

 

 

 

 

Zijn vermoeden was dat je over de Gouderaksedijk, via Gouderak richting Krimpen aan den IJssel zou moeten gaan om bij de start te komen. Zijn vermoeden is juist gebleken. Via de Street View optie van Google Maps heeft hij de oorsprong van onze totem gevonden!

Bij Krimpen aan den IJssel blijf je immer de noordelijke oever van de Lek volgen via Krimpen aan de Lek, Lekkerkerk, Ammerstol en tenslotte Schoonhoven, waar op de Lekdijk West, ter hoogte van nummer 27 hectometerpaaltje 0.1 staat. Honderd meter verder is dus de bron van ons baken. De bron van hectometerpaaltje 42.2.

Maar onlangs is er iets ergs gebeurd. Ons baken “is niet meer”! Hectometerpaaltje 42.2 is door een stelletje onverlaten met, waarschijnlijk, vuurwerk opgeblazen. Een tijdje zijn Arjan en ik dan ook in stilte en met veel verdriet langs het lege frame gerend waarin eens ons trotse symbool huisde.

Ergens medio januari 2011, aan het einde van een lange duurloop, zagen we een tiental meters van het frame verwijderd, het verwrongen lijkje van 42.2 liggen.

We hebben ons symbool een nieuwe plek gegeven. Om mijzelf er weer aan te herinneren waarom ik loop, met welk doel ik in weer en wind naar buiten ga, hoef ik niet meer naar de Zuider IJsseldijk te gaan. Ik hoef alleen maar vanuit mijn luie comfortabele stoel naar buiten te kijken……..